Voir aussi : Inventar, inventář

Catalan modifier

Étymologie modifier

Voir l’espagnol inventar.

Verbe modifier

inventar \Prononciation ?\ 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Inventer.

Prononciation modifier

Espagnol modifier

Étymologie modifier

Dénominal de invento.

Verbe modifier

inventar \imbenˈtaɾ\ 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Inventer.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

De l’espagnol inventar.

Verbe modifier

inventar \in.vɛn.ˈtar\ (voir la conjugaison)

  1. Inventer.

Interlingua modifier

Étymologie modifier

De l’espagnol inventar.

Verbe modifier

inventar \in.vɛn.ˈtar\

  1. Inventer.

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du latin inventare.

Verbe modifier

inventar \in.βen.ˈta\ transitif 1er groupe (voir la conjugaison) (graphie normalisée)

  1. Inventer.

Dérivés modifier

Références modifier

Portugais modifier

Étymologie modifier

Du latin inventare.

Verbe modifier

inventar \ĩ.vẽ.tˈaɾ\ (Lisbonne) \ĩ.vẽ.tˈa\ (São Paulo) transitif 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Inventer.

Notes modifier

  • Cette forme est celle de l’infinitif impersonnel, de la première et de la troisième personne du singulier de l’infinitif personnel, ainsi que de la première et de la troisième personne du singulier du futur du subjonctif.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

Références modifier

Slovène modifier

Étymologie modifier

Du latin inventarium.

Nom commun modifier

Cas Singulier Duel Pluriel
Nominatif inventar inventarja inventarji
Accusatif inventar inventarja inventarje
Génitif inventarja inventarjev inventarjev
Datif inventarju inventarjema inventarjem
Instrumental inventarjem inventarjema inventarji
Locatif inventarju inventarjih inventarjih

inventar \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Inventaire.