Voir aussi : irritás

Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe irriter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
tu irritas
Futur simple

irritas \i.ʁi.ta\

  1. Deuxième personne du singulier du passé simple du verbe irriter.

Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe irritar
Indicatif Présent (yo) irritas
(tú) irritas
(vos) irritas
(él/ella/usted) irritas
(nosotros-as) irritas
(vosotros-as) irritas
(os) irritas
(ellos-as/ustedes) irritas
Imparfait (yo) irritas
(tú) irritas
(vos) irritas
(él/ella/usted) irritas
(nosotros-as) irritas
(vosotros-as) irritas
(os) irritas
(ellos-as/ustedes) irritas
Passé simple (yo) irritas
(tú) irritas
(vos) irritas
(él/ella/usted) irritas
(nosotros-as) irritas
(vosotros-as) irritas
(os) irritas
(ellos-as/ustedes) irritas
Futur simple (yo) irritas
(tú) irritas
(vos) irritas
(él/ella/usted) irritas
(nosotros-as) irritas
(vosotros-as) irritas
(os) irritas
(ellos-as/ustedes) irritas

irritas \iˈri.tas\

  1. Deuxième personne du singulier () du présent de l’indicatif de irritar.

Prononciation

modifier

Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe irritar
Indicatif Présent
tu irritas
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple

irritas \i.ˈʀi.tɐʃ\ (Lisbonne) \i.ˈxi.təs\ (São Paulo)

  1. Deuxième personne du singulier du présent de l’indicatif de irritar.