jónher
: jonher
Étymologie
modifier- Du latin iungere.
Verbe
modifierjónher \ˈd͡ʒuɲe\ (graphie normalisée) 3e groupe (voir la conjugaison)
- Joindre, rejoindre.
- La jòia del musician li faguèt venir la fantasiá de lo jónher per saber quina bona aventura lo fasiá tant bramar per camins.
- La joie du musicien lui inspira la fantaisie de le rejoindre pour savoir quelle bonne aventure le faisait brailler si fort par les chemins. — (Jean-Baptiste Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptation à la graphie classique par Patric Sauzet, traduction française Patric Sauzet et Felip Gardy, 1988, CRDP Montpellier)
- La jòia del musician li faguèt venir la fantasiá de lo jónher per saber quina bona aventura lo fasiá tant bramar per camins.
Notes
modifier- Participe passé : jonch.
Variantes
modifierDérivés
modifierApparentés étymologiques
modifierPrononciation
modifier- France (Béarn) : écouter « jónher [Prononciation ?] »
Références
modifier- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2