jeant
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
jeant | jeanted |
jeant \ˈʒeː.ãnt\ masculin
- Géant.
- Ar jeant ne grede ket lavarout nann dirak Yann, [...]. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 88)
- Le géant n’osait pas dire non devant Jean, [...].
- « Petra eo an toulloù-se ? eme Veig. Gweleoù ar jeañted ? — (Youenn Drezen, Skol-louarn Veig Trebern III, Éditions Al Liamm, 1974, page 40)
- « C’est quoi ces trous-là ? dit Hervé. Les lits des géants ?
- Ar jeant ne grede ket lavarout nann dirak Yann, [...]. — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 88)
Synonymes modifier
Anagrammes modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 350b
Mannois modifier
Forme de verbe modifier
jeant \Prononciation ?\
- Participe passé de jannoo.