Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de judico (« juger, dire le droit »), avec le suffixe -ium ; → voir praejudicium.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif judicium judicia
Vocatif judicium judicia
Accusatif judicium judicia
Génitif judiciī judiciōrum
Datif judiciō judiciīs
Ablatif judiciō judiciīs

judicium \juˈdi.kjum\ neutre

  1. Action judiciaire, procès
    • judicium inter sicarios de aliqua re
      action judiciaire contre des meurtriers au sujet de.
  2. Jugement, sentence, décision, arrêt.
    • dum civitas erit, judicia fient — (Cicéron, Plaidoyer pour Sextus Roscius d'Amérie)
      tant que Rome vivra, les jugements s'exerceront.
  3. Jugement, opinion.
  4. Jugement, discernement, goût, faculté de juger.

Variantes modifier

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Forme de nom commun modifier

judicium \juˈdi.kjum\ neutre

  1. Génitif pluriel de judex.

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin judicium.

Nom commun modifier

judicium \Prononciation ?\

  1. Sentence, verdict.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 39,8 % des Flamands,
  • 38,5 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]