judicium
Latin modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de judico (« juger, dire le droit »), avec le suffixe -ium ; → voir praejudicium.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | judicium | judicia |
Vocatif | judicium | judicia |
Accusatif | judicium | judicia |
Génitif | judiciī | judiciōrum |
Datif | judiciō | judiciīs |
Ablatif | judiciō | judiciīs |
judicium \juˈdi.kjum\ neutre
- Action judiciaire, procès
judicium inter sicarios de aliqua re
- action judiciaire contre des meurtriers au sujet de.
- Jugement, sentence, décision, arrêt.
- dum civitas erit, judicia fient — (Cicéron, Plaidoyer pour Sextus Roscius d'Amérie)
- tant que Rome vivra, les jugements s'exerceront.
- dum civitas erit, judicia fient — (Cicéron, Plaidoyer pour Sextus Roscius d'Amérie)
- Jugement, opinion.
- Jugement, discernement, goût, faculté de juger.
Variantes modifier
- iudicium Le ‹ j ›, absent du latin classique, traduit le ‹ i › devant une voyelle dans la tradition scholastique française. Cf. « j en latin ».
Dérivés modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Forme de nom commun modifier
judicium \juˈdi.kjum\ neutre
- Génitif pluriel de judex.
Références modifier
- « judicium », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du latin judicium.
Nom commun modifier
judicium \Prononciation ?\
Synonymes modifier
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 39,8 % des Flamands,
- 38,5 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « judicium [Prononciation ?] »
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]