kanon
DanoisModifier
ÉtymologieModifier
- De l'italien cannone.
Nom commun Modifier
kanon \Prononciation ?\
NéerlandaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du français canon.
Nom commun Modifier
kanon \Prononciation ?\ neutre
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | kanon | kanonnen |
Diminutif | kanonnetje | kanonnetjes |
Taux de reconnaissanceModifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 97,8 % des Flamands,
- 98,6 % des Néerlandais.
PrononciationModifier
- (Région à préciser) : écouter « kanon [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
NorvégienModifier
ÉtymologieModifier
- De l'italien cannone.
Nom commun Modifier
kanon \Prononciation ?\ masculin
SlovèneModifier
ÉtymologieModifier
- De l'italien cannone.
Nom commun Modifier
Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
---|---|---|---|
Nominatif | kanon | kanona | kanoni |
Accusatif | kanon | kanona | kanone |
Génitif | kanona | kanonov | kanonov |
Datif | kanonu | kanonoma | kanonom |
Instrumental | kanonom | kanonoma | kanoni |
Locatif | kanonu | kanonih | kanonih |
kanon \Prononciation ?\ masculin inanimé
SuédoisModifier
ÉtymologieModifier
- De l'italien cannone.
Adjectif Modifier
kanon \Prononciation ?\
Nom commun 1 Modifier
Commun | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Singulier | kanon | kanon |
Pluriel | kanoner | kanonerna |
kanon \ˈkɑːnɔn\
- Canon, ensemble de règles.
Nom commun 2Modifier
Commun | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Singulier | kanon | kanonen |
Pluriel | kanon | kanonen |
- (Musique) Canon.
Nom commun 3Modifier
Commun | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Singulier | kanon | kanonen |
Pluriel | kanoner | kanonerna |
- (Militaire) Canon.
Interjection Modifier
kanon \Prononciation ?\
PrononciationModifier
- (Région à préciser) : écouter « kanon [Prononciation ?] »