Breton modifier

Étymologie modifier

Du vieux breton cantoiler.
→ voir kantol et -or.
Du moyen breton cantoeller[1].
À comparer avec les mots cannwyllyr en gallois, cantolor en cornique, coinnleoir en gaélique irlandais.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kantolor kantolorioù
Adoucissante gantolor gantolorioù
Spirante cʼhantolor cʼhantolorioù

kantolor \kãnˈtoːlɔr\ masculin

  1. Chandelier.
    • Derc’hel a rae en e zorn kleiz ur c’hantolor bihan gant div c’houlaouenn-goar war enaou. — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 33)
      Il tenait à la main gauche un petit chandelier dont les deux chandelles étaient allumées.
  2. (Sens figuré) & (Par plaisanterie) vaurien, garnement.

Variantes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499