Voir aussi : kár, kär, kar-, kær

Conventions internationales modifier

Symbole modifier

kar

  1. (Linguistique) Code ISO 639-3 des langues karènes.

Références modifier

Afrikaans modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

kar \Prononciation ?\

  1. Auto, automobile.
  2. Char, chariot, charrette.

Synonymes modifier

Prononciation modifier

Azéri modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

kar \cɑr\

  1. Sourd.

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Basque modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1 modifier

kar \Prononciation ?\

  1. (Pays basque français) Flamme.

Nom commun 2 modifier

kar \Prononciation ?\

  1. (Pays basque français) Ardeur, désir, ardeur, ferveur.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Prononciation modifier

Breton modifier

Étymologie modifier

Du moyen breton car (« ami (qui est cher à), parent »)[1], du vieux breton car (« agréable, cher à »)[2].
À comparer avec câr en gallois, car en cornique, cara en gaélique et caros en gaulois (sens identique), carus en latin.
Abstrait de karout, karet (« aimer, vouloir »).[3]

Adjectif modifier

kar \ˈkɑːr\

  1. (Famille) Parent, ayant des liens de parenté.
    • Atao em eus lavaret « eontr » d’ezañ (ha n’eo ket kar d’in zoken) evit ober goap outañ, e kement feson. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 42)
      Je lui ai toujours dit « oncle » (il n’est même pas parent avec moi) pour me moquer de lui, de toutes les manières.
  2. (Vieilli) (Littéraire) Ami.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kar kerent
Adoucissante gar gerent
Spirante cʼhar cʼherent

kar \ˈkɑːr\ masculin (pluriel : kerent \ˈkeː.rɛ̃nt\)

  1. (Famille) Parent (sauf père et mère).
    • Na mamm, na tad, na kar ne vezo ouzh e cʼhortoz, na mab ebet evit pokat dezhan a-barzh mervel. — (Jakez Riou, Lizer an hini maro, Brest, 1925, page 62)
      Ni mère, ni père, ni parent ne l’attendront, ni aucun fils pour l’embrasser avant qu’il ne meure.
    • Job ha Lom a oa kendirvi-kompez evit o brasañ maleur, rak dre ma oant kerent eo e teujont d’en em zaremprediñ. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, pages 25-26)
      Job et Lom étaient cousins germains pour leur plus grand malheur, car étant parents ils en vinrent à se fréquenter.
  2. (Vieilli) (Littéraire) Ami.
    • Na vize kar d’ar Vretoned,
      Na d’ar zent a Vreiz keneubed,
      Neb na veule ket sant Kado,
      Paeron brezelourien ar vro
      — (Théodore Hersart de La Villemarqué, Barzaz Breiz, Didier et Cie, 1867, page 199)
      Il n’eût pas été l’ami des Bretons, ni des saints De Bretagne non plus, celui qui n’eût pas béni saint Kado, patron des guerriers du pays.
  3. (Spécialement) (au pluriel) Parents : père et mère.
    • E gerent a oa Bretoned, ginidik o-daou eus a Vreizh-Veur, hag a oa eus ar re gentañ a dreuzas ar mor evit dont da chom da Vro-Arvor. — (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Morlaix, 1912, page 760)
      Ses parents étaient des Bretons, natifs tous deux de Grande-Bretagne, et étaient parmi les premiers qui traversèrent la mer pour venir habiter en Armorique.

Dérivés modifier

Forme de verbe modifier

Mutation Forme
Non muté kar
Adoucissante gar
Spirante cʼhar

kar \ˈkɑːr\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe karet/kariñ/karout.
    • Me ho kar, Malo ! — (Langleiz, An div zremm, in C’hoariva brezhonek - Pemp pezh-c’hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 26)
      Je vous aime, Malo !
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe karet/kariñ/karout.
    • Kar da nesañ eveldout da-unan.
      Aime ton prochain comme toi-même.

Forme de nom commun modifier

Mutation Singulier Duel Pluriel Pluriel duel
Non muté gar divhar garoù divharoù
Adoucissante cʼhar zivhar cʼharoù zivharoù
Durcissante kar tivhar karoù tivharoù

kar \ˈkɑːr\ féminin

  1. Forme mutée de gar par durcissement.

Anagrammes modifier

Références modifier

Cornique modifier

Étymologie modifier

À comparer avec les mots kar en breton, câr en gallois, cara en gaélique, caros en gaulois (sens identique).

Nom commun modifier

kar \ˈkɑːʁ\ masculin (pluriel : kerens)

  1. (Famille) Parent (sauf père et mère).
  2. (Spécialement) (au pluriel) Parents : père et mère.

Couman modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

kar \Prononciation ?\

  1. (Météorologie) Neige.

Références modifier

  • Géza Kuun, 1880, Codex Cumanicus, Budapest, Budapestini Scient. Academiae Hung.

Créole guyanais modifier

Étymologie modifier

Du français quart.

Nom commun modifier

kar \Prononciation ?\

  1. Quart.

Références modifier

  • Georges Barthèlemi, Dictionnaire créole guyanais-français, édition Ibis Rouge, 2011

Danois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

kar \Prononciation ?\ masculin

  1. Cuve, baquet, bassine.

Hongrois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
(Nom 2) Du latin chorus.

Nom commun 1 modifier

kar \ˈkɒr\ (pluriel : karok)

  1. (Anatomie) Bras.

Nom commun 2 modifier

kar \ˈkɒr\ (pluriel : karok)

  1. Faculté d’une université

Prononciation modifier

Kurde modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1 modifier

En kurmandji Singulier Pluriel
Ézafé principal karê karên
Ézafé secondaire karekî karine
Cas oblique karî karan
Vocatif karo karino
Soranî
Kurmandji

kar \Prononciation ?\ masculin

  1. Travail.
  2. Préparation (kurmanji).

Apparentés étymologiques modifier

Synonymes modifier

Nom commun 2 modifier

En kurmandji Singulier Pluriel
Ézafé principal kara karên
Ézafé secondaire kareke karine
Cas oblique karê karan
Vocatif karê karino
Kurmandji

kar \Prononciation ?\ féminin

  1. Gain, bénéfice.

Nom commun 3 modifier

En kurmandji Singulier Pluriel
Ézafé principal kara karên
Ézafé secondaire kareke karine
Cas oblique karê karan
Vocatif karê karino
Kurmandji

kar \Prononciation ?\ féminin

  1. Utilisation.

Dérivés modifier

Synonymes modifier

Nom commun 4 modifier

En kurmandji Masculin sing. Féminin sing. Pluriel
Ézafé principal karê kara karên
Ézafé secondaire karekî kareke karine
Cas oblique karî karê karan
Vocatif karo karê karino
Soranî
Kurmandji

kar \Prononciation ?\

  1. Chevreau, cabri.

Synonymes modifier

Hyperonymes modifier

  • bizin féminin en kurmandji

Prononciation modifier

Références modifier

Letton modifier

Forme de nom commun modifier

Première déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif karš kari
Accusatif karu karus
Génitif kara karu
Datif karam kariem
Instrumental karu kariem
Locatif karā karos
Vocatif kar kari

karam \Prononciation ?\ masculin

  1. Vocatif singulier de karš.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin carrus (chariot).

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom kar karren
Diminutif karretje karretjes

kar \Prononciation ?\ masculin/féminin

  1. Chariot, charrette.
  2. (Automobile) Bagnole, tire.
  3. (Taxi) Bahut.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

chariot

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,8 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

  • Pays-Bas : écouter « kar [kar] »

Anagrammes modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Ngambay modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

kar \Prononciation ?\

  1. Soleil.

Prononciation modifier

  Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre  )

Palau modifier

Étymologie modifier

Nom commun modifier

kar \kar\

  1. Médicament.
  2. Médecine.

Pandunia modifier

Étymologie modifier

De l’hindi गाड़ी, gāṛī, swahili gari, persan, anglais car, portugais et espagnol carro, allemand Karre, télougou[1].

Nom commun modifier

 
Une automobile (kar).

kar \kʰar\

  1. (Automobile) Automobile.
    • la kar si rapide.
      La voiture est rapide.

Prononciation modifier

  Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre  )

Références modifier

Sources modifier

  1. Risto Kupsala, Dictionnaire étymologique, www.pandunia.info

Bibliographie modifier

Picard modifier

Adjectif modifier

kar \kaʁ\ masculin

  1. Variante de kier.

Slovène modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom démonstratif modifier

Cas Singulier
Nominatif kar
Accusatif kar
Génitif česar
Datif čemur
Instrumental čimer
Locatif čemer

kar \Prononciation ?\

  1. Ceci.

Suédois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun 1 modifier

Neutre Indéfini Défini
Singulier kar karet
Pluriel kar karen

kar \Prononciation ?\ neutre

  1. Bassine.

Nom commun 2 modifier

kar \kɑ:r\

  1. (Pitemål) Homme.

Notes modifier

Ce mot issu d'un dialecte suédois utilise une notation dialectale car la dialecte ne dispose pas d'une orthographe officielle. Parmi les éléments caractéristiques de cette notation figurent :
  • l'emploi du « L » (« l majuscule ») pour représenter une consonne battue rétroflexe [ɽ], qui dans ces variétés provient soit du vieux norrois/ancien suédois [l], soit de [rð].
  • pour les voyelles doublées, « ` » (l'accent grave) est couramment utilisé entre elles pour indiquer un accent de hauteur.

Anagrammes modifier

Références modifier

Turc modifier

Étymologie modifier

Du vieux turc qar.

Nom commun modifier

kar \kɑ̟ɾ\ cas absolu (accusatif : karı)

  1. Neige.

Dérivés modifier

Variantes orthographiques modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier