kar
Conventions internationales
modifierSymbole
modifierkar
- (Linguistique) Code ISO 639-3 des langues karènes.
Références
modifier- Documentation for ISO 639 identifier: kar, SIL International, 2025
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
modifierPrononciation
modifier- Afrique du Sud (Johannesbourg) : écouter « kar [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
modifierPrononciation
modifier- (Région à préciser) : écouter « kar [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun 1
modifierkar \Prononciation ?\
Nom commun 2
modifierkar \Prononciation ?\
Vocabulaire apparenté par le sens
modifierPrononciation
modifier- Saint-Sébastien (Espagne) : écouter « kar [Prononciation ?] »
Étymologie
modifierAdjectif
modifierkar \ˈkɑːr\
- (Famille) Parent, ayant des liens de parenté.
Atao em eus lavaret « eontr » d’ezañ (ha n’eo ket kar d’in zoken) evit ober goap outañ, e kement feson.
— (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 42)- Je lui ai toujours dit « oncle » (il n’est même pas parent avec moi) pour me moquer de lui, de toutes les manières.
- (Vieilli) (Littéraire) Ami.
Nom commun
modifierMutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kar | kerent |
Adoucissante | gar | gerent |
Spirante | cʼhar | cʼherent |
kar \ˈkɑːr\ masculin (pluriel : kerent \ˈkeː.rɛ̃nt\)
- (Famille) Parent (sauf père et mère).
Na mamm, na tad, na kar ne vezo ouzh e cʼhortoz, na mab ebet evit pokat dezhan a-barzh mervel.
— (Jakez Riou, Lizer an hini maro, Brest, 1925, page 62)- Ni mère, ni père, ni parent ne l’attendront, ni aucun fils pour l’embrasser avant qu’il ne meure.
Job ha Lom a oa kendirvi-kompez evit o brasañ maleur, rak dre ma oant kerent eo e teujont d’en em zaremprediñ.
— (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, pages 25-26)- Job et Lom étaient cousins germains pour leur plus grand malheur, car étant parents ils en vinrent à se fréquenter.
- (Vieilli) (Littéraire) Ami.
Na vize kar d’ar Vretoned,
— (Théodore Hersart de La Villemarqué, Barzaz Breiz, Didier et Cie, 1867, page 199)
Na d’ar zent a Vreiz keneubed,
Neb na veule ket sant Kado,
Paeron brezelourien ar vro- Il n’eût pas été l’ami des Bretons, ni des saints De Bretagne non plus, celui qui n’eût pas béni saint Kado, patron des guerriers du pays.
- (Spécialement) (au pluriel) Parents : père et mère.
E gerent a oa Bretoned, ginidik o-daou eus a Vreizh-Veur, hag a oa eus ar re gentañ a dreuzas ar mor evit dont da chom da Vro-Arvor.
— (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Morlaix, 1912, page 760)- Ses parents étaient des Bretons, natifs tous deux de Grande-Bretagne, et étaient parmi les premiers qui traversèrent la mer pour venir habiter en Armorique.
Dérivés
modifierForme de verbe
modifierMutation | Forme |
---|---|
Non muté | kar |
Adoucissante | gar |
Spirante | cʼhar |
kar \ˈkɑːr\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe karet/kariñ/karout.
Me ho kar, Malo !
— (Langleiz, An div zremm, in C’hoariva brezhonek - Pemp pezh-c’hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 26)- Je vous aime, Malo !
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe karet/kariñ/karout.
Kar da nesañ eveldout da-unan.
- Aime ton prochain comme toi-même.
Forme de nom commun
modifierAnagrammes
modifierRéférences
modifier- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Léon Fleuriot, A Dictionary of Old Breton - Dictionnaire du vieux breton - Part I, Toronto, 1985
- ↑ Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900 → lire sur wikisouce
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
modifierkar \Prononciation ?\
- (Météorologie) Neige.
Références
modifier- Géza Kuun, 1880, Codex Cumanicus, Budapest, Budapestini Scient. Academiae Hung.
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
modifierkar \Prononciation ?\ masculin
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
- (Nom 2) Du latin chorus.
Nom commun 1
modifierNom commun 2
modifier- Faculté d’une université
Prononciation
modifier- Hongrie : écouter « kar [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun 1
modifierEn kurmandji | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Ézafé principal | karê | karên |
Ézafé secondaire | karekî | karine |
Cas oblique | karî | karan |
Vocatif | karo | karino |
Soranî |
---|
Kurmandji |
---|
kar \Prononciation ?\ masculin
- Travail.
- Préparation (kurmanji).
Apparentés étymologiques
modifier- kar kirin verbe kurmandji
- kar kirdin verbe sorani
Synonymes
modifierNom commun 2
modifierNom commun 3
modifierEn kurmandji | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Ézafé principal | kara | karên |
Ézafé secondaire | kareke | karine |
Cas oblique | karê | karan |
Vocatif | karê | karino |
Kurmandji |
---|
kar \Prononciation ?\ féminin
Dérivés
modifier- bi kar anîn verbe
- bi kar hatin verbe
Synonymes
modifier- bikaranîn féminin
Nom commun 4
modifierPrononciation
modifier- (Région à préciser) : écouter « kar [Prononciation ?] »
- (Région à préciser) : écouter « kar [Prononciation ?] »
Références
modifier- Joyce Blau et Veysi Barak, Manuel de kurde kurmanji, L’Harmattan, 1999
- Joyce Blau, Méthode de kurde sorani, L’Harmattan, 2000
Étymologie
modifier- Du latin carrus (chariot).
Nom commun
modifierTaux de reconnaissance
modifier- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,8 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation
modifier- Pays-Bas : écouter « kar [kar] »
Anagrammes
modifierRéférences
modifier- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Étymologie
modifier- (Date à préciser) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
modifierkar \Prononciation ?\
- Soleil.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
modifier→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre
)
- Tchad : écouter « kar [Prononciation ?] » (débutant)
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
modifierkar \kar\
Étymologie
modifierNom commun
modifierPrononciation
modifier→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre
)
Références
modifierSources
modifier- ↑ Risto Kupsala, Dictionnaire étymologique, www.pandunia.info
Bibliographie
modifier- Risto Kupsala, Dictionnaire français → pandunia, www.pandunia.info
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Pronom démonstratif
modifierÉtymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun 1
modifierNom commun 2
modifierkar \kɑ:r\
- (Pitemål) Homme.
Notes
modifier- Ce mot issu d'un dialecte suédois utilise une notation dialectale car la dialecte ne dispose pas d'une orthographe officielle. Parmi les éléments caractéristiques de cette notation figurent :
- l'emploi du « L » (« l majuscule ») pour représenter une consonne battue rétroflexe [ɽ], qui dans ces variétés provient soit du vieux norrois/ancien suédois [l], soit de [rð].
- pour les voyelles doublées, « ` » (l'accent grave) est couramment utilisé entre elles pour indiquer un accent de hauteur.
Anagrammes
modifierRéférences
modifier- Gun Lidström, Pitemålet : ållt mila àag å ö̀öx, Piteå, 1991, ISBN 9187216051, page 141