- (Nom commun 1) Du moyen breton castell[1] emprunté au latin castellum.
- À comparer avec les mots castell en gallois et cornique (sens identique).
kastell \ˈkastɛl\ masculin
- Château.
Marcʼhekaat a rejont e-pad pemp devezh leun, a-raok tizhout kastell ar roue.
— (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 29)
- Ils chevauchèrent pendant cinq jours pleins, avant d’atteindre le château du roi.
Kannaded a yeas da bedi an noblañsou a oa o chom en o cʼhestell e-kreiz an douarou pe e-tal ar mor.
— (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 5)
- Des messagers allèrent inviter les nobles qui habitaient dans leurs châteaux, dans les terres ou près de la mer.
- Château-fort, forteresse.
- Châssis (de véhicule).
- (Marine) Hune (de navire).
Degouezhet gant kastell ar wern-vizan, e-lecʼh sailhañ skañv warnañ, e vanas difiñv, peget ouzh ar cʼherdin, gant nerzh un den mezevennet e benn.
— (Jules Verne, traduit par Meven Mordiern et Martial Menard, Bag ar frankiz, An Here, 1992, page 44)
- Arrivé à la hune de misaine, au lieu de s'y élancer légèrement, il demeura immobile, se cramponnant aux agrès avec l'énergie d'un homme pris de vertige.
- (grand) Cumulus.
- Il existe une autre forme du pluriel : kistilli.
Vocabulaire apparenté par le sens
modifier
kastell \ˈkastɛl\ féminin
- Panier qui servait à apporter la pâte au four à pain.
Setu ma roas an aotrou da Gatellig eur gastell, toaz ouz he cʼhantennou, rak o kas toaz d’an ti-forn e oa-hi bet.
— (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, page 60)
- Le seigneur donna donc à Katellig un panier, avec de la pâte sur son bord, car il avait servi à apporter de la pâte au four.
kastell, ur gastell : panerig plouz, goloet an diabarzh anezhañ gant un tamm lien fetis, a veze lakaet an torzhennoù toaz ennañ, e ti ar pober.
— (Per Denez, Rannyezh Douarnenez, in Al Liamm, no 34, septembre-octobre 1952, page 46)
- kastell, ur gastell : petit panier de paille, dont l'intérieur est recouvert d'un morceau de tissus épais, dans lequel on mettait les boules de pâtes, chez le fournier.
Ur wech e oan o vont da gas toaz d’an ti-forn, gant ar gastell war ma fenn.
— (Eujen Chalm, Eñvorioù ur Cʼhaper droch, Hor Yezh, 1984, page 29)
- Une fois, j’allais porter de la pâte au four, avec le panier sur ma tête.
- Mangeoire, râtelier.
Pe meur a wezh arall en o laosker er cʼhraou
En ur zercʼhel neoazh karget o cʼhastelloù.
— (Joakim Gwilhom, Livr ar labourer, skoueriekaet gant Goulven Pennaod, Preder, 1978, page 81)
- Ou d'autres fois, on les laisse dans l'étable en gardant cependant leurs râteliers remplis.