Breton modifier

Étymologie modifier

(1744)[1] Dérivé de hed, avec le préfixe ke- et le suffixe -er.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté keheder kehederioù
Adoucissante geheder gehederioù
Spirante cʼheheder cʼhehederioù

keheder \ke.ˈheː.dɛr\ masculin

  1. (Astronomie, Géographie) Équateur.
    • D’ an eil a viz Eost, da 19 eur 58 e tremenemp ar cʼheheder. — (Reun Menez Keldreg, Va zroiad er Perou, in Al Liamm, no 163, mars-avril 1974, page 129)
      Le deux août, à 19 heures 58 nous passions l’équateur.
    • E garantez ouzh an Natur – he doureier, plantennoù ramzel, gwez hag anevaled – a ziskouez anat o livañ ur bed marzhus kar da vroioù ar cʼheheder ha dibar e sklerijenn hag e leunded fromus. — (Eil diskouezadeg Rieg - Jestin, in Al Liamm, no 104, mai-juin 1964, page 235)
      Il met en évidence son amour de la nature – ses eaux, plantes géantes, arbres et animaux – en peignant un monde magique proche des pays de l’équateur et à la clarté et la plénitude émouvantes.
  2. (Vieilli) Équinoxe.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Martial MénardDevri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage