kelenner
BretonModifier
ÉtymologieModifier
- Dérivé de kelenn avec le suffixe -er.
- Mentionné en moyen breton dans le Catholicon sous la forme quelenner.
Nom commun Modifier
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | kelenner | kelennerien | kelennerion |
Adoucissante | gelenner | gelennerien | gelennerion |
Spirante | cʼhelenner | cʼhelennerien | cʼhelennerion |
kelenner \keˈlɛ.nːɛr\ masculin (pour une femme on dit : kelennerez)