kelta
EspérantoModifier
ÉtymologieModifier
- De l’allemand keltisch.
Adjectif Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | kelta \ˈkel.ta\ |
keltaj \ˈkel.taj\ |
Accusatif | keltan \ˈkel.tan\ |
keltajn \ˈkel.tajn\ |
kelta \ˈkel.ta\
PrononciationModifier
- France (Toulouse) : écouter « kelta [Prononciation ?] »
FinnoisModifier
ÉtymologieModifier
- Emprunt balte, comparer à geltas en lituanien.
Nom commun Modifier
Déclinaison
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | kelta | kellat |
Génitif | kellan | keltojen keltain (rare) |
Partitif | keltaa | keltoja |
Accusatif | kelta [1] kellan [2] |
kellat |
Inessif | kellassa | kelloissa |
Élatif | kellasta | kelloista |
Illatif | keltaan | keltoihin |
Adessif | kellalla | kelloilla |
Ablatif | kellalta | kelloilta |
Allatif | kellalle | kelloille |
Essif | keltana | keltoina |
Translatif | kellaksi | kelloiksi |
Abessif | kellatta | kelloitta |
Instructif | — | kelloin |
Comitatif | — | keltoine- [3] |
Notes [1] [2] [3]
|
kelta \ˈkel.tɑ\
- Jaune (rare comme mot indépendant).
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
DérivésModifier
Forme de nom commun Modifier
kelta \ˈkeltɑ\
- Accusatif II singulier de kelta.