kiez
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun 1 modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kiez | kiezed |
Adoucissante | giez | giezed |
Spirante | cʼhiez | cʼhiezed |
kiez \ˈkiː.es\ féminin
- (Zoologie) Chienne (pour un mâle, on dit : ki).
- Roet oa bet din ur cʼhi, – ur giez kentocʼh, – ul levranez damlouet eus ar re vravañ, hag a rede ken buan hag an avel. — (Roparz Hemon, Troioù-kaer ar Baron Pouf, in Al Liamm, no 86, mai–juin 1961, page 179)
- On m’avait donné un chien, – une chienne plutôt, – une levrette grisâtre des plus belles, et qui courait aussi vite que le vent.
- Roet oa bet din ur cʼhi, – ur giez kentocʼh, – ul levranez damlouet eus ar re vravañ, hag a rede ken buan hag an avel. — (Roparz Hemon, Troioù-kaer ar Baron Pouf, in Al Liamm, no 86, mai–juin 1961, page 179)
- (Par extension) Salope.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Nom commun 2 modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kiez | kiezoù |
Adoucissante | giez | giezoù |
Spirante | cʼhiez | cʼhiezoù |
kiez \ˈkiː.es\ féminin
- Prise femelle.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe modifier
kiez \ˈkiːes\
- Deuxième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe kiañ.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « kiez [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références modifier
- Gilles Guilleron, Le petit livre des gros mots, Editions First-Gründ, 2007, page 33