kildorn
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | kildorn | kildornioù |
Adoucissante | gildorn | gildornioù |
Spirante | cʼhildorn | cʼhildornioù |
kildorn \ˈkil.dɔrn\ masculin (pluriel : kildornioù)
- Dos de la main.
- Torchañ a reas e vuzelloù gant e gildorn ha grozmolañ : « Poent eo ! ». — (Reun Menez Keldreg, Mona, in Al Liamm, no 145, mars-avril 1971, page 92)
- Il essuya ses lèvres du dos de sa main et grommela : « Il est temps ! ».
- Ha kildorn gwenn ha flour an itron a roas d’ei eun tôlig pe zaou war he diouchod. — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 126)
- Et du dos blanc et doux de sa main, la dame lui donna une tape ou deux sur les joues.
- Torchañ a reas e vuzelloù gant e gildorn ha grozmolañ : « Poent eo ! ». — (Reun Menez Keldreg, Mona, in Al Liamm, no 145, mars-avril 1971, page 92)
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Roparz Hemon, Geriadur istorel ar brezhoneg [Dictionnaire historique du breton], Éd. Preder, 1998 (seconde édition)