PolonaisModifier

ÉtymologieModifier

Du vieux slave кипѣти, kypěti[1] qui donne aussi le tchèque kypět ; plus avant, apparenté au latin cupio passé du sens de « bouillir » à « bouillir d'envie, désirer » → voir cupide ; à kwapić (« bouillir d'envie, être passionné »), kopeć (« suie, fumée »).

Verbe Modifier

kipieć \ki.pjɛt͡ɕ\ imperfectif (perfectif : wykipieć) (voir la conjugaison)

  1. Bouillir.
    • Podrzucany wiatrem, podskakiwał jak pokrywka na czajniku z kipiącą wodą.

SynonymesModifier

DérivésModifier

RéférencesModifier

  1. « kipieć », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927