kląć

Polonais

Étymologie

Du vieux slave клѧти, klęti (« maudire »).

Verbe

kląć \klɔ̃ɲʨ̑\ imperfectif (perfectif : skląć) (voir la conjugaison)

1. Jurer, sacrer.
   • Klął przez całą drogę do domu, nie mogąc pogodzić się z przegraną swojej drużyny.

Synonymes

• złorzeczyć

Composés

• przekląć, przeklinać
  • przekleństwo (« blasphème »)
  • przeklęty
• wykląć, wyklinać
• zakląć, zaklinać

Dérivés

• klęcie

Références

• Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : kląć. (liste des auteurs et autrices)