klañvour
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | klañvour | klañvourien | klañvourion |
Adoucissante | glañvour | glañvourien | glañvourion |
Spirante | cʼhlañvour | cʼhlañvourien | cʼhlañvourion |
klañvour \ˈklãː.vur\ masculin (pour une femme, on dit : klañvourez)
- Malade, patient.
- Kenta medesin. — Hennez a dle beza louzaouet ganen-me ha ne fell ket d’in e rafe eur c’hlanvour goap ac’hanon evelse ! — (Yann-Vari Perrot, An aotrou Kerlaban, Brest, 1923, page 25)
- Premier médecin — C’est moi qui doit soigner celui-là et je ne veux pas qu’un malade se moque de moi ainsi !
- [...], e lavaris e vije koulz lakaat ar cʼhlañvour war ar cʼhravazh, ha diskenn goustad gantañ betek an aod. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, 1975, page 136)
- [...], et je dis qu’il vaudrait autant mettre le malade sur la civière, et descendre lentement avec lui jusqu’à la côte.
- « Krediñ a ran emaomp oc’h ankouaat hor c’hlañvour ! » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 87)
- « Je crois que nous sommes en train d’oublier notre malade ! »
- Kenta medesin. — Hennez a dle beza louzaouet ganen-me ha ne fell ket d’in e rafe eur c’hlanvour goap ac’hanon evelse ! — (Yann-Vari Perrot, An aotrou Kerlaban, Brest, 1923, page 25)
Références modifier
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 464a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 822a, 989b