kolego
Espéranto modifier
Étymologie modifier
- (Nom commun 1) Du latin collega.
- (Nom commun 2) Composé de la racine kol (« cou »), du suffixe -eg- (« augmentatif ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun 1 modifier
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kolego \ko.ˈle.ɡo\ |
kolegoj \ko.ˈle.ɡoj\ |
| Accusatif | kolegon \ko.ˈle.ɡon\ |
kolegojn \ko.ˈle.ɡojn\ |
kolego \ko.ˈle.ɡo\
- Collègue.
- Kuracisto tre ŝatata de siaj kolegoj.
- Un médecin très apprécié de ses collègues.
- Kuracisto tre ŝatata de siaj kolegoj.
Nom commun 2 modifier
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kolego \ko.ˈle.ɡo\ |
kolegoj \ko.ˈle.ɡoj\ |
| Accusatif | kolegon \ko.ˈle.ɡon\ |
kolegojn \ko.ˈle.ɡojn\ |
kolego \ko.ˈle.ɡo\
- (Par plaisanterie) Long cou.
- Kial la ĝirafo neniam estas sola? Ĉar ĝi havas kolegon.
- Pourquoi la girafe n’est jamais seule ? Parce qu’elle a un long cou (/collègue).
- Kial la ĝirafo neniam estas sola? Ĉar ĝi havas kolegon.
Prononciation modifier
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « kolego [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « kolego [Prononciation ?] »
Ido modifier
Étymologie modifier
- Du latin collega.
Nom commun modifier
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| kolego \Prononciation ?\ |
kolegi \Prononciation ?\ |
kolego \kɔ.ˈlɛ.ɡɔ\ (pluriel : kolegi \kɔ.ˈlɛ.ɡi\)