Breton modifier

Étymologie modifier

(1732)[1] De kras (« desséché, grillé ») avec le suffixe -añ.
À comparer avec le verbe gallois crasu (sens identique).

Verbe modifier

Mutation Forme
Non muté krazañ
Adoucissante grazañ
Spirante cʼhrazañ

krazañ \ˈkrɑː.zã\ transitif direct (voir la conjugaison)

  1. Dessécher.
  2. Griller (tous sens).
    • Va mignon, avat, ne ziskouezas ket bezañ necʼhet : sioul-kenañ e tiskrocʼhenas un nebeut razhed, krazañ anezhe war ar glaou ruz hag o debriñ a galon digor.
      Mon ami , cependant, ne semblait pas être inquiet : très calmement, il écorcha quelques rats, les grilla sur la braise et les manga de bon appétit.
  3. Torréfier.
    • Krazet e Breizh — (Sur l’emballage d’un paquet de café Coïc)
      Torréfié en Bretagne
  4. (Intransitif) Se dessécher.
  5. (Intransitif) Griller.
    • Padal, goude studi an enderv, ar breur Alano a voe kemennet dezhañ, war un dro gant un nebeut kloer all, mont d’ar menez, da zourañ, kerkent ha kuzhet an heol, ar gwezigoù pin nevezplantet, hag a oa o kinnig krazañ gant ar secʼhor. — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 77)
      Cependant, après l’étude du soir, on signifia à frère Alano, de même qu’à quelques autres séminaristes, d’aller dans la montagne pour arroser, dès que le soleil serait couché, les jeunes pins nouvellement plantés qui menaçaient de griller avec la sécheresse.
  6. (Impersonnel) Être chaud et sec (en parlant du temps).
    • Krazañ a ra !
      Ça chauffe !

Variantes modifier

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Grégoire de Rostrenen, Dictionnaire François-Celtique ou François-breton, chez Julien Vatar, Rennes, 1732 : craza