Voir aussi : -lar, Lar, LAR, làr, lår, lær

Conventions internationales modifier

Symbole modifier

lar

  1. (Linguistique) Code ISO 639-3 du larteh.

Références modifier

Ancien français modifier

Étymologie modifier

Du latin Lar (« foyer »), ou du basque lur (« terre »), le mot est spécifique à Bayonne.

Nom commun modifier

lar *\Prononciation ?\ masculin

  1. (Occitanie) Maison principale.

Références modifier

Ancien occitan modifier

Nom commun modifier

lar masculin

  1. Variante de lart.

Références modifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

Basque modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adverbe modifier

lar \Prononciation ?\

  1. Trop.
    • Lar handia da, c'est trop grand.

Dérivés modifier

Références modifier

Francoprovençal modifier

Étymologie modifier

Du latin.

Nom commun modifier

lar \laʁ\ féminin

  1. Laine.

Notes modifier

Forme du valdôtain de Valgrisenche.

Variantes modifier

Références modifier

Latin modifier

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif lar lartēs
Vocatif lar lartēs
Accusatif lartem lartēs
Génitif lartis lartum
Datif lartī lartibus
Ablatif lartĕ lartibus

lar \Prononciation ?\ masculin

  1. Variante de lars.

Occitan modifier

Étymologie modifier

Du latin lar.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
lar
\ˈlaɾ\
lars
\ˈlaɾs\

lar \ˈlaɾ\ (graphie normalisée) féminin

  1. Âtre, foyer.
    • Dins la lar, qualques belugas dançavan, las darrièiras d’un fuòc que s’atudava. — (Sèrgi Gairal, Delà la mar, 2004)
      Dans le foyer, quelques étincelles dansaient, les dernières d’un feu qui s’éteignait.

Synonymes modifier

Prononciation modifier

  • Béarn (France) : écouter « lar [ˈlaɾ] » (bon niveau)

Références modifier