Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de lemmañ (« aiguiser »), avec le suffixe -er.
Du moyen breton lemer[1][2].

Nom commun modifier

Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
lemmer lemmerien lemmerion

lemmer \ˈlɛ.mːɛr\ masculin (pour une femme, on dit : lemmerez)

  1. (Vieilli) Aiguiseur, rémouleur, repasseur (de lames).

Variantes modifier

Dérivés modifier

Forme de verbe modifier

lemmer \ˈlɛ.mːɛr\

  1. Impersonnel du présent de l’indicatif de lemmañ/lemmIñ.

Références modifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 458a

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

lemmer \Prononciation ?\

  1. Lame tranchante.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 22,6 % des Flamands,
  • 48,3 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]