Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Dérivé par préfixation de gaan (« aller »).

Verbe modifier

losgaan \Prononciation ?\ intransitif

  1. Se détacher, se défaire.
    • Mijn veter is losgegaan.
      Mon lacet s’est défait.
    • Het enige wat vaststaat, is dat de wereld losgaat.
      La seule certitude, c’est que le monde se délite.
  2. Fondre sur.
    • Op iemand losgaan.
      Se précipiter sur quelqu’un.
    • Op de vijand losgaan.
      Fondre sur l’ennemi.
  3. Partir.
    • Het pistool ging los.
      Le coup est parti.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 90,2 % des Flamands,
  • 97,4 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]