Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Composé de luid, « fort », et keel, « gorge ».

Adverbe modifier

luidkeels \Prononciation ?\

  1. À tue-tête, à cor et à cri.
    • uidkeels lachen
      rire à gorge déployée
    • luidkeels zingen
      chanter à pleins poumons
    • luidkeels zijn onschuld kenbaar maken
      clamer son innocence

Synonymes modifier

Antonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,5 % des Flamands,
  • 99,6 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]