Voir aussi : MOC, moc, moč, moć

Polonais modifier

Étymologie modifier

Du vieux slave мошти, mošti[1].

Verbe modifier

móc \mut͡s\ imperfectif (voir la conjugaison)

  1. Pouvoir.
    • Jeśli chcesz jechać, to proszę bardzo, możesz polecieć nawet do Australii.
      Si vous voulez y aller, alors allez-y, vous pouvez même vous envoler pour l’Australie.
    • Król mógłby był w tej chwili rzucić się na swego prześladowcę i przeszyć go szpadą nawylot, lecz w odległości dwustu kroków nadlatywali inni jezdcy polscy, więc pochylił się nanowo w kulbace i pomknął, jak strzała z tatarskiego łuku puszczona. — (Henryk Sienkiewicz, Potop)
      Le roi aurait pu se jeter sur son poursuivant à ce moment et le transpercer avec une épée, mais d'autres cavaliers polonais s'avancèrent à deux cents pas, alors il se remit en selle et courut comme la flèche d'un arc tatar.

Composés modifier

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

  • Pologne : écouter « móc [muʦ̑] »
  • Pologne (Varsovie) : écouter « móc [muʦ̑] »

Références modifier

  1. « móc », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927