mamà
Étymologie
modifier- Du latin mamma.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
mamà \Prononciation ?\ |
mamàs \Prononciation ?\ |
mamà féminin
Variantes
modifierSynonymes
modifierPrononciation
modifier- Barcelone (Espagne) : écouter « mamà [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Du latin mamma.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
mamà \maˈma\ |
mamàs \maˈmas\ |
mamà \maˈma\ féminin (pour un homme, on dit : papà) (graphie normalisée)
- Maman.
Mamà e Papà doncas se son coneguts sètze ans fa, un an o gaire abans ma naissença.
— (Florian Vernet, Vida e engranatges, 2004 [1])- Maman et Papa donc se sont connus cela fait seize ans, un an ou presque avant ma naissence.
Synonymes
modifierPrononciation
modifier- France (Béarn) : écouter « mamà [maˈma] »
Références
modifier- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage