marilh
Breton modifier
Étymologie modifier
- Marilh (marill, 1633)[1], s. f., registre, est un emprunt à l’ancien français marille, registre, iussu du latin populaire matricula.
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | marilh | marilhoù |
Adoucissante | varilh | varilhoù |
marilh \ˈmɑː.rilj\ \ˈmɑː.riʎ\ masculin
- Registre.
- E fin an 19vet kantved e tegasas Yann Visant Gwilherm, Jean Vincent Guillerme (1857-1922) en marilh an ti-kêr, d'e vro c'hinidik Benac'h (e Bro-Dreger), ur benveg eveek ha dianavezet, ur binïoù-bras, anvet c'hoazh binïoù-Skos. — (Gireg Konan, Ar binïou-bras e Bro-Dreger, Le Trégor, n°1944, 1 avril 2021, page 32)
- A la fin du 19ème siècle Yann Visant Gwilherm, Jean Vincent Guillerme (1857-1922) sur le registre mairie de son pays natal de Belle-Isle-en-Terre (dans le Trégor), rapporta un instrument drôle et inconnu, un biniou-braz, aussi connu sous le nom de grande cornemuse écossaise.
- E fin an 19vet kantved e tegasas Yann Visant Gwilherm, Jean Vincent Guillerme (1857-1922) en marilh an ti-kêr, d'e vro c'hinidik Benac'h (e Bro-Dreger), ur benveg eveek ha dianavezet, ur binïoù-bras, anvet c'hoazh binïoù-Skos. — (Gireg Konan, Ar binïou-bras e Bro-Dreger, Le Trégor, n°1944, 1 avril 2021, page 32)
- Matricule.
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 495a.