Breton modifier

Étymologie modifier

Marilh (marill, 1633)[1], s. f., registre, est un emprunt à l’ancien français marille, registre, iussu du latin populaire matricula.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté marilh marilhoù
Adoucissante varilh varilhoù

marilh \ˈmɑː.rilj\ \ˈmɑː.riʎ\ masculin

  1. Registre.
    • E fin an 19vet kantved e tegasas Yann Visant Gwilherm, Jean Vincent Guillerme (1857-1922) en marilh an ti-kêr, d'e vro c'hinidik Benac'h (e Bro-Dreger), ur benveg eveek ha dianavezet, ur binïoù-bras, anvet c'hoazh binïoù-Skos. — (Gireg Konan, Ar binïou-bras e Bro-Dreger, Le Trégor, n°1944, 1 avril 2021, page 32)
      A la fin du 19ème siècle Yann Visant Gwilherm, Jean Vincent Guillerme (1857-1922) sur le registre mairie de son pays natal de Belle-Isle-en-Terre (dans le Trégor), rapporta un instrument drôle et inconnu, un biniou-braz, aussi connu sous le nom de grande cornemuse écossaise.
  2. Matricule.

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 495a.