marqués
Français modifier
Forme d’adjectif modifier
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Masculin | marqué \maʁ.ke\
|
marqués \maʁ.ke\ |
Féminin | marquée \maʁ.ke\ |
marquées \maʁ.ke\ |
marqués \maʁ.ke\
- Masculin pluriel de marqué.
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe marquer | ||
---|---|---|
Participe | ||
Passé | ||
(masculin pluriel) marqués | ||
marqués \maʁ.ke\
- Participe passé masculin pluriel de marquer.
Anagrammes modifier
Espagnol modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Genre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | marqués \mar.ˈkes\ |
marqueses \mar.ˈkes.es\ |
Féminin | marquesa \mar.ˈke.sa\ |
marquesas \mar.ˈke.sas\ |
marqués \mɑr.ˈkes\ masculin
- (Noblesse) Marquis.
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe marcar | ||
---|---|---|
Subjonctif | ||
que (vos) marqués | ||
marqués \mɑr.ˈkes\
- Deuxième personne du singulier (vos) du présent du subjonctif de marcar.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « marqués [Prononciation ?] »
Références modifier
Occitan modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
marqués \maɾˈkes\ |
marqueses \maɾˈkezes\ |
marqués \maɾˈkes\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : marquesa)
- (Noblesse) Marquis.
Lo marqués Onorat de Balzac a la granda dolor de vos aprene la finida del seu paire Bernat-Francés de Balzac mòrt crestianament dins la sia quatre vints tresena annada.
— (Jean Boudou, Contes dels Balssàs, 1953)- Le marquis Honoré de Balzac a la grande douleur de vous apprendre le décès de son père Bernard-François de Balzac mort chrétiennement dans sa quatre-vingt-treizième année.
Variantes modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Prononciation modifier
- Béarn (France) : écouter « marqués [maɾˈkes] » (bon niveau)
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage