Français modifier

Étymologie modifier

Du latin martyrium (« martyre »).

Nom commun modifier

martyrium \maʁ.ti.ʁjɔm\ masculin

  1. (Construction) Crypte nommée confession, bâtiment, ou par extension châsse contenant les restes d’un martyr.
    • C’est aussi sous le règne de François Ier, le 15 avril 1538, que fut fondée, dans la crypte du martyrium du monastère des Dames de Montmartre, la Compagnie de Jésus. — (Louis Nucéra, Les Contes du Lapin Agile, Le Cherche midi éditeur, Paris, 2001)
    • Un siècle après leur mort, saint Théodule fait construire un martyrium (IVe s.), lieu de sépulture pour ces soldats romains décimés au pied de la paroi rocheuse d’Acaunum, Agaune, à la fin du IIIe siècle. — (Isabelle Evéquoz Mariéthoz, Histoire du Valais, 2016, Slatkine, page 19)

Traductions modifier

Voir aussi modifier

Latin modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien μαρτυρία, martyría.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif martyrium martyria
Vocatif martyrium martyria
Accusatif martyrium martyria
Génitif martyriī martyriōrum
Datif martyriō martyriīs
Ablatif martyriō martyriīs

martyrium \Prononciation ?\ neutre

  1. Martyre (supplice).
  2. Tombe d’un martyr.

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier

Tchèque modifier

Étymologie modifier

Du latin martyrium.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif martyrium martyria
Génitif martyria martyrií
Datif martyriu martyriím
Accusatif martyrium martyria
Vocatif martyrium martyria
Locatif martyriu martyriích
Instrumental martyriem martyrii

martyrium \Prononciation ?\ neutre

  1. (Religion) Martyre.
    • …pro všechny křesťanské mučedníky, kteří vytrpěli martyrium.
  2. Supplice.
    • „Sice je to martyrium, ale já myslím, že už to nějak doklepeme, dokončíme ten mandát,“ řekl Babiš. — (Je to martyrium, říká Babiš, 26 août 2016)

Synonymes modifier

Références modifier