marvailh
Breton modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | marvailh | marvailhoù |
Adoucissante | varvailh | varvailhoù |
marvailh \ˈmar.vaʎ\ masculin
- Conte.
- « Bremañ, » eme an tad, « peogwir eo hir an hent, ez an da zisplega eur gontadenn. Gwelout a reot n’eo ket mat lavarout gevier hag ez eo ret pedi. Setu amañ marvailh an treid leueou. » — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 257)
- « Maintenant, » dit le père, « puisque la route est longue, je vais raconter une histoire. Vous verrez que ce n’est pas bien de mentir (dire des mensonges) et qu’il faut prier. Voici le conte des pattes de veaux.»
- « Bremañ, » eme an tad, « peogwir eo hir an hent, ez an da zisplega eur gontadenn. Gwelout a reot n’eo ket mat lavarout gevier hag ez eo ret pedi. Setu amañ marvailh an treid leueou. » — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, page 257)
- Conversation.
- Merveille.
Dérivés modifier
Références modifier
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 303a, 856b