Voir aussi : matu-

Français modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Mot dérivé de maturité par apocope[1].

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
matu matus
\ma.ty\

matu \ma.ty\ féminin

  1. (Suisse) (Éducation) (Familier) Maturité, certificat attribué à la fin des études secondaires.

Traductions modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Références modifier

  1. Dictionnaire suisse romand.

Inuktitut modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Latin Syllabaire
matu ᒪᑐ

matu \matu\

  1. Couvercle.
    • ᑎᒍᓯᓪᓗᓂ ᖁᓪᓕᒃᓴᓄᑦ ᒪᓂᕐᓂᒃ, ᒪᓂᕐᒥᒃ ᐃᑭᑦᑎᓪᓗᓂ ᐃᒐᕕᖕᒥ, ᒪᑐᓪᓗᓂᐅᒃ ᑐᐊᕕᐊᓗᒃᖢᓂᓗ ᐅᓪᓚᒃᓯᔪᖅ ᐹᒧᑦ. Tigusilluni qulliksanut manirnik, manirmik ikittilluni igavingmi, matulluniuk tuavialuk&unilu ullaksijuq paamut.
      Il prit le paquet de mèches en mousse végétale pour la lampe, en alluma une, claqua le couvercle (du poêle) et se précipita pour nous rejoindre dans l’embrasure de la porte. — (Revue Inuktitut n° 86 p. 70).
  2. Capsule (de bouteille), bouchon.
  3. Porte.
    • ᖃᓄᖅ ᒪᑐᐃᖓᑎᑦᑎᒃᑲᓐᓂᕈᓐᓇᖅᐱᑕ ᑕᒪᒃᑯᓄᖓ ᐃᓄᓐᓄᑦ. Qanuq matuingatittikkannirunnaqpita tamakkununga inunnut?
      Comment pouvons nous ouvrir la porte plus largement à cette catégorie de gens ? — (Hansard de l’assemblée législative du Nunavut. Source n° 20011117).

Kalaallisut modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

matu \Prononciation ?\ (pluriel : matut)

  1. Porte.

Références modifier

Samoan modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

matu \Prononciation ?\

  1. Nord.

Références modifier

Tchèque modifier

Forme de verbe modifier

matu \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de mást.