Latin modifier

Étymologie modifier

De l’indo-européen commun *mē(m)s-ro-[1] (« chair ») qui donne le grec ancien μῆνιγξ, mênigx (« membrane » → voir méninges), le sanscrit मांस, māṃsa, le slavon мѩсо, męso (« viande »), etc.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif membrum membra
Vocatif membrum membra
Accusatif membrum membra
Génitif membrī membrōrum
Datif membrō membrīs
Ablatif membrō membrīs

membrum \Prononciation ?\ neutre

  1. (Surtout usité au pluriel) Organe, membre.
    • jam membrorum, id est partium corporis, alia videntur propter eorum usum a natura esse donata, ut manus, crura, pedes, etc. alia quasi ad quendam ornatum, ut cauda pavoni, plumae versicolores columbis, viris mammae atque barba — (Cicéron, Fin. 3, 5, 18)
  2. (Par extension) Partie d’un tout.
    • per multa membra civitas in unum tantum corpus redigitur — (Just. 5, 10, 10)
      par de nombreuses parties la ville est réduite à un seul corps

Dérivés modifier

Proverbes et phrases toutes faites modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Voir aussi modifier

  • membrum sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  

Références modifier