menor
Ancien françaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin minor (« plus petit »).
Adjectif Modifier
Nombre | Cas | Masculin | Féminin | Neutre |
---|---|---|---|---|
Singulier | Sujet | mendre | mendre | menor |
Régime | menor | menor | ||
Pluriel | Sujet | menor | menors | |
Régime | menors | menors |
menor \Prononciation ?\
- Moindre.
- De la menur fust mortz uns amirelz — (La Chanson de Guillaume, f. 14r., fin de la 1re colonne, manuscrit de la British Library)
- De la moindre (plaie) fut tué un amiral
- De la menur fust mortz uns amirelz — (La Chanson de Guillaume, f. 14r., fin de la 1re colonne, manuscrit de la British Library)
VariantesModifier
DérivésModifier
- mendrir
- Bretagne la Menor (Bretagne)
Dérivés dans d’autres languesModifier
RéférencesModifier
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
EspagnolModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin minor.
Adjectif Modifier
menor \Prononciation ?\
AntonymesModifier
PrononciationModifier
- Venezuela : écouter « menor [Prononciation ?] »
PortugaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin minor.
Adjectif Modifier
menor
PrononciationModifier
- Portugal (Porto) : écouter « menor [Prononciation ?] »
- États-Unis : écouter « menor [Prononciation ?] » (bon niveau)