mercʼh-vihan

(Redirigé depuis merc’h-vihan)

Breton modifier

Étymologie modifier

 Composé de mercʼh (« fille ») et de bihan (« petite ») (avec une mutation consonantique par adoucissement bihan → vihan).
Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 304b) : mercʼh-vihan pl. mercʼhed-bihan.
Calque du français.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté mercʼh-vihan mercʼhed-bihan
Adoucissante vercʼh-vihan vercʼhed-bihan

mercʼh-vihan \mɛrɣˈviː.ãn\ féminin (pour un garçon, un homme, on dit : mab-bihan)

  1. (Famille) Petite-fille.
    • Manet on bremañ da chom e Krecʼh Eliez gant va mercʼh Anna ha va mercʼh-vihan Mari-Eva, hag a ra o div eus o gwellañ evit harpañ kozhni un den o vont goustadik war an diskar. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, page 286)
      Je suis resté vivre maintenant à Krec’h Elies avec ma fille Anne et ma petite-fille Marie-Eve, qui font toutes deux de leur mieux pour accompagner la vieillesse d’un homme allant doucement sur le déclin.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier