mermar
Étymologie
modifier- Du bas latin *minimāre.
Verbe
modifiermermar \merˈma\ transitif et intransitif 1er groupe (voir la conjugaison)
Synonymes
modifierRéférences
modifier- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
modifier- De l’espagnol mermar.
Verbe
modifiermermar \mɛɾ.mˈaɾ\ (Lisbonne) \meɾ.mˈa\ (São Paulo) transitif (voir la conjugaison)
- Diminuer.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
modifierRéférences
modifier- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en portugais, sous licence CC BY-SA 4.0 : mermar. (liste des auteurs et autrices)