Voir aussi : Minister

Étymologie

modifier
Du latin minister.

Nom commun

modifier

minister

  1. Ministre.

Étymologie

modifier
Du latin minister.

Nom commun

modifier
SingulierPluriel
minister
\ˈmɪn.ə.stɚ\
ou \ˈmɪn.ɪ.stə\
ministers
\ˈmɪn.ə.stɚz\
ou \ˈmɪn.ɪ.stəz\

minister \ˈmɪn.ə.stɚ\ (États-Unis), \ˈmɪn.ɪ.stə\ (Royaume-Uni)

  1. (Politique) Ministre.
  2. (Religion) Ministre du culte.

Dérivés

modifier

Anagrammes

modifier

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier

Étymologie

modifier
Du latin minister.

Nom commun

modifier
Commun Singulier Pluriel
Indéfini minister ministre
Défini ministeren ministrene

minister commun

  1. Ministre.

Étymologie

modifier
D’une forme *minis, analogue à minor avec un suffixe -ter, -ster→ voir magister.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif minister ministrī
Vocatif minister ministrī
Accusatif ministrum ministrōs
Génitif ministrī ministrōrum
Datif ministrō ministrīs
Ablatif ministrō ministrīs

minister masculin (pour une femme, on peut dire : ministra, ministrix)

  1. (Sens général) Aide.
  2. Domestique, serviteur.
  3. Adjoint, administrateur, négociateur, médiateur.
    • Tiberius Alexander ... minister bello datus  (Tacite. A. 15, 28)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  4. (Religion) Ministre de dieu.
    • ministri publici Martis  (Cicéron, Plaidoyer pour Aulus Cluentius 15, 43)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Dérivés dans d’autres langues

modifier

Adjectif

modifier
Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif minister ministra ministrum ministri ministrae ministra
Vocatif minister ministra ministrum ministri ministrae ministra
Accusatif ministrum ministram ministrum ministros ministras ministra
Génitif ministri ministrae ministri ministrorum ministrarum ministrorum
Datif ministro ministrae ministro ministris ministris ministris
Ablatif ministro ministra ministro ministris ministris ministris

minister \Prononciation ?\

  1. (Rare) (Poétique) Servant, aidant, obéissant.
    • lumina (i.e. oculi) propositi facta ministra tui  (Ovide, H. 21, 114)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Antonymes

modifier

Voir aussi

modifier

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du latin minister.

Nom commun

modifier

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Du polonais minister.

Nom commun

modifier

minister

  1. Ministre.

Étymologie

modifier
Du latin minister.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif minister ministrzy
Vocatif ministrze ministrzy
Accusatif minister ministrów
Génitif ministra ministrów
Locatif ministrze ministrach
Datif ministrowi ministrom
Instrumental ministrem ministrami

minister \mʲĩˈɲistɛr\ masculin animé

  1. (Administration, Politique) Ministre.
    • Premier i ministrowie pozowali razem do zdjęcia.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. (Religion) Ministre du culte.

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • minister sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références

modifier

    Étymologie

    modifier
    Du latin minister.

    Nom commun

    modifier
    Cas Singulier Pluriel
    Nominatif minister ministerat
    Accusatif
    Génitif
    ministera ministeriid
    Illatif ministerii ministeriidda
    Locatif ministeris ministeriin
    Comitatif ministeriin ministeriiguin
    Essif ministerin
    Avec suffixes
    possessifs
    Singulier Duel Pluriel
    1re personne ministeran ministereame ministereamet
    2e personne ministerat ministereatte ministereattet
    3e personne ministeris ministereaskka ministereaset

    minister /ˈminister/

    1. Ministre.
      • Minister áigu maiddái addit dieđuid ášši ovdáneami birra Sámediggái.  (samediggi.no)
        Le ministre projette également de donner au Parlement Same des informations concernant de l’avancement de la question.

    Synonymes

    modifier

    Dérivés

    modifier

    Étymologie

    modifier
    Du latin minister.

    Nom commun

    modifier
    Commun Indéfini Défini
    Singulier minister ministern
    Pluriel ministrar ministrarna

    minister \Prononciation ?\ commun

    1. Ministre.

    Synonymes

    modifier

    Prononciation

    modifier

    Nom commun

    modifier