Voir aussi : ministrů

Lituanien modifier

Forme de nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ministras ministrai
Génitif ministro ministrų
Datif ministrui ministrams
Accusatif ministrą ministrus
Instrumental ministru ministrais
Locatif ministre ministruose
Vocatif ministre ministrai

ministru masculin

  1. Instrumental singulier de ministras.

Roumain modifier

 

Étymologie modifier

Du latin minister.
masculin Singulier Pluriel
cas non articulé articulé non articulé articulé
Nominatif
Accusatif
ministru ministrul miniștri miniștrii
Datif
Génitif
ministru ministrului miniștri miniștrilor
Vocatif

ministru \miˈni.stru\ masculin (pour une femme, on dit : femeie-minístru)

  1. (Politique) Détenteur d'un ministère, ministre.
    • Jack Lang ește un fost ministru al culturluĭ.
      Jack Lang est un ancien ministre de la culture.
  2. (Religion) Prètre, ministre.
    • Ministru lui Dumnezeu.
      Ministre de Dieu

Prononciation modifier

Tchèque modifier

Forme de nom commun modifier

ministru \Prononciation ?\

  1. Locatif singulier de ministr.
  2. Datif singulier de ministr.