miret
Breton Modifier
Étymologie Modifier
Verbe Modifier
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | miret |
Adoucissante | viret |
miret \ˈmiː.ret\ transitif (voir la conjugaison), base verbale mir- (pronominal : en em viret)
- Conserver, garder.
- Empêcher.
- — [...]. Evelato, evit miret na deufen da ankounacʼhaat acʼhanout, e karfen kas ganen da batrom a zo aze, mar kerez rei aneza dʼin. — (G. Milin, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 5.)
- — [...]. Pourtant, pour éviter que je vienne à t’oublier, j’aimerais emporter avec moi ton portrait qui est là, si tu veux bien me le donner.
- — [...]. Evelato, evit miret na deufen da ankounacʼhaat acʼhanout, e karfen kas ganen da batrom a zo aze, mar kerez rei aneza dʼin. — (G. Milin, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 5.)
Variantes Modifier
Dérivés Modifier
Forme de verbe Modifier
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | miret |
Adoucissante | viret |
miret \ˈmiː.ret\
- Participe passé du verbe miret/mirout/miriñ.
- Troisième personne du singulier de l’impératif du verbe miret/mirout/miriñ.
Références Modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 514a