mortifico
Espagnol modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe mortificar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | (yo) mortifico |
mortifico \moɾ.tiˈfi.ko\
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de mortificar.
Prononciation modifier
- Madrid : \moɾ.tiˈfi.ko\
- Mexico, Bogota : \moɾ.tiˈfi.k(o)\
- Santiago du Chili, Caracas : \moɾ.tiˈfi.ko\
Latin modifier
Étymologie modifier
Verbe modifier
mortificō, infinitif : mortificāre, parfait : mortificāvī, supin : mortificātum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
- Tuer, causer la mort.
- caro mortificatur. — (Tert. Res. Carn. 37)
- mortificate ergo membra vestra quae sunt super terram fornicationem inmunditiam libidinem concupiscentiam malam et avaritiam quae est simulacrorum servitus. — (Vulgata, Col. 3, 5)
- Faites donc mourir vos membres, les membres de l’homme terrestre, la fornication, l’impureté, la luxure, toute mauvaise convoitise et la cupidité qui est une idolâtrie.
- Mortifier, affaiblir.
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- mortificabilis (« qui cause la mort »)
- mortificatio (« mort, destruction »)
- mortificus (« mortel, qui cause la mort »)
Apparentés étymologiques modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Anglais : mortify
- Espagnol : mortificar
- Français : mortifier
- Italien : mortificare
Références modifier
- « mortifico », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « mortifico », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Portugais modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe mortificar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | eu mortifico |
mortifico \moɾ.ti.ˈfi.ku\ (Lisbonne) \moɾ.tʃi.ˈfi.kʊ\ (São Paulo)
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de mortificar.