multitud
Catalan modifier
Étymologie modifier
- Du latin multitudo.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
multitud \Prononciation ?\ |
multituds \Prononciation ?\ |
multitud \Prononciation ?\ féminin
Synonymes modifier
Prononciation modifier
- Barcelone (Espagne) : écouter « multitud [Prononciation ?] »
Espagnol modifier
Étymologie modifier
- Du latin multitudo, doublet de muchedumbre.
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
multitud \mul̪.tiˈtuð\ |
multitudes \mul̪.tiˈtuð.es\ |
multitud \mul̪.tiˈtuð\ féminin
- Foule.
- Esperaban órdenes para cargar sobre la multitud, si esa multitud aparecía. — (Ramón J. Sender, Crónica del alba, 1942)
- Ils attendaient des ordres pour charger (sur) la foule, si cette foule apparaissait.
- Esperaban órdenes para cargar sobre la multitud, si esa multitud aparecía. — (Ramón J. Sender, Crónica del alba, 1942)
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « multitud [Prononciation ?] »
Occitan modifier
Étymologie modifier
- Du latin multitudo.
Nom commun modifier
multitud \myl̪.tiˈtyð\ féminin (graphie normalisée)
- (Nom collectif) Foule.
Ensagi de contentar tot òme en tota causa sens cercar lo meu benefici mas lo de la multitud, amor que totes siàm sauvats.
— (Jean Boudou, La quimèra, 1974)- J’essaie de contenter tout homme en toute chose sans chercher mon bénéfice mais celui de la multitude, pour que tous, nous soyons sauvés.
Prononciation modifier
- Béarn (France) : écouter « multitud [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références modifier
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage