munitus
Latin modifier
Étymologie modifier
- Participe passé adjectivé de munio (« munir d'une enceinte, fortifier »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | munitus | munită | munitum | munitī | munitae | munită |
Vocatif | munite | munită | munitum | munitī | munitae | munită |
Accusatif | munitum | munităm | munitum | munitōs | munitās | munită |
Génitif | munitī | munitae | munitī | munitōrŭm | munitārŭm | munitōrŭm |
Datif | munitō | munitae | munitō | munitīs | munitīs | munitīs |
Ablatif | munitō | munitā | munitō | munitīs | munitīs | munitīs |
munitus \Prononciation ?\
- (Architecture) Fortifié, muni de murailles.
- munitissima castra — (Caesar. BG. 4)
- camp très bien fortifié.
- munitissima castra — (Caesar. BG. 4)
- Muni de défenses : assuré, couvert, abrité, défendu, protégé, garanti.
- quorum auctoritate quae deliquisset munita fore sperabat — (Sall. J. 28)
- sur le crédit desquels il espérait couvrir ses fautes.
- quorum auctoritate quae deliquisset munita fore sperabat — (Sall. J. 28)
- Frayé, ouvert.
- munita via.
- chemin frayé, voie ouverte.
- munita via.
Variantes modifier
Références modifier
- « munitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage