natta
FrançaisModifier
Forme de verbe Modifier
Voir la conjugaison du verbe natter | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on natta | ||
natta \na.ta\
- Troisième personne du singulier du passé simple de natter.
AnagrammesModifier
LatinModifier
Nom commun Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | nattă | nattae |
Vocatif | nattă | nattae |
Accusatif | nattăm | nattās |
Génitif | nattae | nattārŭm |
Datif | nattae | nattīs |
Ablatif | nattā | nattīs |
natta \Prononciation ?\ masculin
- Variante de nacta.
RéférencesModifier
- « natta », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
RomancheModifier
ÉtymologieModifier
- Forme et orthographe des dialectes puter et vallader.
Nom commun Modifier
natta \Prononciation ?\ féminin
Variantes dialectalesModifier
- noda (sutsilvan)