Breton modifier

Étymologie modifier

Composé de ober (« faire »), al (« la ») et lez (« cour »).

Locution verbale modifier

ober al lez \ˌo.bɛr‿al ˈleːs\ intransitif (se conjugue → voir la conjugaison de ober)

  1. Faire la cour.
    • Hag ecʼh hellfenn-me mont d’ober al lez d’hezi ...? — (Charles Gwennou, Santez Trifina hag ar Roue Arzur, Montroulez, 1899, page 20)
      Et je pourrais, moi, aller lui faire la cour ...?
    • Eno ho pije klevet ar cʼheloiou, an neventiou : heman pe honnez an nevoa grêt an dra-man-dra, Yannig a rê al lez da Varcʼharid, ha Jaketa a oa darempredet gant Per ar Cʼhamm ; bag ar Cʼhabon he devoa pesketet diou dousenn ziliou ; ha karabasenn an ôtrou person, al Leonardez divalo-ze, a oa deut da vea lorcʼh ral enni, abaoe eur pennadig… — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 40)
      Vous y auriez entendu les informations, les nouvelles : celui-ci ou celle-ci avait fait ceci ou cela, Yannig faisait la cour à Marcʼharid, et Per ar Cʼhamm fréquentait Jakeza ; le bateau de Cabon avait pêché deux douzaines d’anguilles ; et la bonne du curé, cette affreuse Léonarde, était devenue terriblement orgueilleuse depuis un moment...
    • Me a gav mestrez ar cʼhastell gwall goant ; cʼhoant am eus da ober un tamm lez dezhi. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 148)
      Je trouve la maîtresse du château bien belle ; j'ai envie de lui faire un peu la cour.

Synonymes modifier