Étymologie

modifier
Déverbal de observo (« porter son attention, surveiller, respecter une doctrine »), dérivé de observatum, avec le suffixe -tor.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif observator observatorēs
Vocatif observator observatorēs
Accusatif observatorem observatorēs
Génitif observatoris observatorum
Datif observatorī observatoribus
Ablatif observatorĕ observatoribus

observator \ob.serˈwa.tor\ masculin (pour une femme, on dit : observatrix)

  1. Observateur.

Références

modifier

Étymologie

modifier
Emprunt au latin.

Nom commun

modifier

observator \Prononciation ?\

  1. Observateur.

Synonymes

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,1 % des Flamands,
  • 98,5 % des Néerlandais.

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Étymologie

modifier
Dérivé de observar, avec le suffixe -tor.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
observator
\utseɾβaˈtu\
observators
\utseɾβaˈtus\

observator \utseɾβaˈtu\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : observatritz)

  1. Observateur.

Références

modifier