Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Dérivé par préfixation de zetten « mettre ».

Verbe modifier

ontzetten \Prononciation ?\ transitif

  1. (Administration, Droit), Destituer, démettre, licencier, déchoir.
    • Uit zijn rechten ontzet zijn.
      Être déchu de ses droits.
  2. Disloquer, désarticuler.
    • Door de storm is de schotelantenne ontzet.
      La tempête a disloqué l’antenne parabolique.
  3. Délivrer.
    • In 1574 werd Leiden ontzet van de Spaanse overheerding.
      En 1574, Leyde a été délivrée de la domination espagnole.
    • Een belaagde conducteur is ontzet door moedige treinpassagiers.
      Assailli, un contrôleur de train a été délivré par des voyageurs courageux.
  4. Épouvanter, stupéfier, abasourdir, atterrer.

Synonymes modifier

destituer
disloquer
délivrer
épouvanter

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)