FrançaisModifier

Forme de verbe Modifier

Voir la conjugaison du verbe panner
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on panna
Futur simple

panna \pa.na\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de panner.

PrononciationModifier

HomophonesModifier

FinnoisModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun Modifier

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif panna pannat
Génitif pannan pannojen
pannain (rare)
Partitif pannaa pannoja
Accusatif panna[1]
pannan[2]
pannat
Inessif pannassa pannoissa
Élatif pannasta pannoista
Illatif pannaan pannoihin
Adessif pannalla pannoilla
Ablatif pannalta pannoilta
Allatif pannalle pannoille
Essif pannana pannoina
Translatif pannaksi pannoiksi
Abessif pannatta pannoitta
Instructif pannoin
Comitatif pannoine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

panna \ˈpɑn.nɑ\

  1. Interdiction, anathème.

Verbe Modifier

panna \ˈpɑn.nɑ(ʔ)\ (voir la conjugaison)

  1. Appliquer sur, mettre, poser.
  2. Foncer.
  3. Baiser, foutre.

DérivésModifier

Forme de nom commun Modifier

panna \ˈpɑnːɑ\

  1. Accusatif II singulier de panna.

ItalienModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun Modifier

panna \pa.na\ féminin

  1. Crème.

DérivésModifier

PrononciationModifier

Voir aussiModifier

  • panna sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)  

PolonaisModifier

ÉtymologieModifier

De pani (« dame »)[1].

Nom commun Modifier

panna \pan.na\ féminin (pour un homme, on dit : panicz)

  1. Demoiselle.

DérivésModifier

PrononciationModifier

  • Pologne : écouter « panna [pan.na] »

RéférencesModifier

  1. « pan », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927

SuédoisModifier

ÉtymologieModifier

Du vieux suédois panna (1;2).

Nom commun Modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier panna pannan
Pluriel pannor pannorna

panna \pænæ\ commun

  1. Poêle.
  2. (Anatomie) Front.

PrononciationModifier

RéférencesModifier

TchèqueModifier

ÉtymologieModifier

Dérivé de pán, paní (« monsieur, madame », autrefois « seigneur, noble dame »). Le mot désignait les gentes demoiselles de la noblesse puis de la bourgeoisie → voir slečna.

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif panna panny
Vocatif panno panny
Accusatif pannu panny
Génitif panny panen
Locatif pan pannách
Datif pan pannám
Instrumental pannou pannami

panna \Prononciation ?\ féminin (pour un homme, on dit : panic)

  1. Vierge.
    • neposkvrněné početí Panny Marie.
      immaculée conception de la vierge Marie.
  2. Fille.
    • Jako „staré panny“ se označují ženy, které ačkoliv již mají věk na to, aby byly zadané, stále nenalezly partnera.
      on appelle « vieilles filles », les femmes qui, etc.
  3. (Astrologie) Vierge.
    • Panny jsou pečliví lidé.
      Les vierges sont des gens attentionnés.

DérivésModifier

Voir aussiModifier