Breton modifier

Étymologie modifier

 Composé de pe (« quel ») et de koulz (« moment ») (avec une mutation consonantique par adoucissement koulz → goulz).

Adverbe interrogatif modifier

pegoulz \pe.ˈɡuls\

  1. Quand.
    • Mignon yaouank, emezi, pegoulz e vezocʼh dieub ? — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 40)
      Jeune ami, dit-elle, quand serez-vous libre ?
    • Ar paotr-se a zo ken diwezhat ken na dle ket gouzout pegoulz e kan ar goukoug. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 271)
      Ce garçon est si arriéré qu’il ne doit pas savoir quand chante le coucou.

Synonymes modifier

Variantes dialectales modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 1105a