pegoulz
Breton modifier
Étymologie modifier
- Composé de pe (« quel ») et de koulz (« moment ») (avec une mutation consonantique par adoucissement koulz → goulz).
Adverbe interrogatif modifier
pegoulz \pe.ˈɡuls\
- Quand.
- Mignon yaouank, emezi, pegoulz e vezocʼh dieub ? — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 40)
- Jeune ami, dit-elle, quand serez-vous libre ?
- Ar paotr-se a zo ken diwezhat ken na dle ket gouzout pegoulz e kan ar goukoug. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 271)
- Ce garçon est si arriéré qu’il ne doit pas savoir quand chante le coucou.
- Mignon yaouank, emezi, pegoulz e vezocʼh dieub ? — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 40)
Synonymes modifier
Variantes dialectales modifier
Prononciation modifier
- France (Bretagne) : écouter « pegoulz [Prononciation ?] »
Références modifier
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 1105a