Français modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Du latin perturbatrix.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
perturbatrice perturbatrices
\pɛʁ.tyʁ.ba.tʁis\

perturbatrice \pɛʁ.tyʁ.ba.tʁis\ féminin (pour un homme, on dit : perturbateur)

  1. Celle qui perturbe.

Traductions modifier

Forme d’adjectif modifier

Singulier Pluriel
Masculin perturbateur
\pɛʁ.tyʁ.ba.tœʁ\

perturbateurs
\pɛʁ.tyʁ.ba.tœʁ\
Féminin perturbatrice
\pɛʁ.tyʁ.ba.tʁis\
perturbatrices
\pɛʁ.tyʁ.ba.tʁis\

perturbatrice \pɛʁ.tyʁ.ba.tʁis\

  1. Féminin singulier de perturbateur.

Prononciation modifier

Italien modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
perturbatrice
\per.tur.ba.ˈtri.t͡ʃe\
perturbatrici
\per.tur.ba.ˈtri.t͡ʃi\

perturbatrice \per.tur.ba.ˈtri.t͡ʃe\ féminin (pour un homme, on dit : perturbatore)

  1. Perturbatrice.
    • Ma la Regina non si contentava di questo e seguitava a trescare, tanto che Bentinck a un certo punto chiese al Re di allontanarla come perturbatrice dell’ordine pubblico. — (Indro Montanelli, Storia d’Italia, vol 7, L’Italia giacobina e carbonara, Rizzoli Editore, 1969, Milan)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Forme d’adjectif modifier

Singulier Pluriel
Masculin perturbatore
\per.tur.ba.ˈto.re\
perturbatori
\per.tur.ba.ˈto.ri\
Féminin perturbatrice
\per.tur.ba.ˈtri.t͡ʃe\
perturbatrici
\per.tur.ba.ˈtri.t͡ʃi\

perturbatrice \per.tur.ba.ˈtri.t͡ʃe\

  1. Féminin singulier de perturbatore.

Prononciation modifier

Latin modifier

Forme de nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif perturbātrīx perturbātrīcēs
Vocatif perturbātrīx perturbātrīcēs
Accusatif perturbātrīcem perturbātrīcēs
Génitif perturbātrīcis perturbātrīcum
Datif perturbātrīcī perturbātrīcibus
Ablatif perturbātrīcĕ perturbātrīcibus

perturbātrīcĕ \per.tur.baːˈtriː.ke\ féminin

  1. Ablatif singulier de perturbatrix.