AnglaisModifier

ÉtymologieModifier

De l’ancien français plenté, lui-même issu du latin plenitas.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
plenty
\ˈplɛn.ti\
plenties
\ˈplɛn.tiz\

plenty \ˈplɛn.ti\

  1. Abondance, profusion.
    • The settlers found the new land to be a land of plenty.

DérivésModifier

Adverbe Modifier

plenty \ˈplɛn.ti\

  1. (Familier) Très, extrêmement.
    • He’s plenty smart.

PrononciationModifier