ItalienModifier

ÉtymologieModifier

 Dérivé de polito, avec le suffixe -ura.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
politura
\Prononciation ?\
politure
\Prononciation ?\

politura \Prononciation ?\ féminin

  1. (Art) Vernis.
  2. Polissage.

SynonymesModifier

Dérivés dans d’autres languesModifier

RéférencesModifier

PolonaisModifier

ÉtymologieModifier

De l’italien politura.

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif politura politury
Vocatif polituro politury
Accusatif politurę politury
Génitif politury politur
Locatif politurze politurach
Datif politurze politurom
Instrumental politurą politurami

politura \Prononciation ?\ féminin

  1. (Art) Vernis.
    • wycierać politurę, étendre du vernis.

SynonymesModifier

Voir aussiModifier

  • politura sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

RéférencesModifier

TchèqueModifier

ÉtymologieModifier

De l’italien politura.

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif politura politury
Vocatif polituro politury
Accusatif polituru politury
Génitif politury politur
Locatif polituře politurách
Datif polituře politurám
Instrumental politurou politurami

politura \pɔlɪtʊra\ féminin

  1. (Art) Vernis.
    • Stůl je natřen šelakovou politurou.

SynonymesModifier

RéférencesModifier