Italien modifier

Étymologie modifier

Dérivé de polito, avec le suffixe -ura.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
politura
\Prononciation ?\
politure
\Prononciation ?\

politura \Prononciation ?\ féminin

  1. (Art) Vernis.
  2. Polissage.

Synonymes modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Références modifier

Polonais modifier

Étymologie modifier

De l’italien politura.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif politura politury
Vocatif polituro politury
Accusatif politurę politury
Génitif politury politur
Locatif politurze politurach
Datif politurze politurom
Instrumental politurą politurami

politura \Prononciation ?\ féminin

  1. (Art) Vernis.
    • wycierać politurę, étendre du vernis.

Synonymes modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • politura sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Références modifier

Tchèque modifier

Étymologie modifier

De l’italien politura.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif politura politury
Génitif politury politur
Datif polituře politurám
Accusatif polituru politury
Vocatif polituro politury
Locatif polituře politurách
Instrumental politurou politurami

politura \pɔlɪtʊra\ féminin

  1. (Art) Vernis.
    • Stůl je natřen šelakovou politurou.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes modifier

Références modifier