Étymologie

modifier
Du radical *pā- de pasco (« nourrir »)[1] et le sens de « ce qu’on mange » → voir legumen « ce qu'on cueille », pa-bulum, « ce qui est mangé : pâturage, nourriture ». Comparez avec la construction du grec ancien πῶμα, pôma (« boisson, ce qu’on boit »).

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif pomum poma
Vocatif pomum poma
Accusatif pomum poma
Génitif pomī pomōrum
Datif pomō pomīs
Ablatif pomō pomīs

pōmum \ˈpoː.mum\ neutre

  1. (Botanique) Fruit.
    • Pars haec vitae iam pridem pervenit ad columen, expertis cuncta hominibus, quippe cum Vergilius insitam nucibus arbutum, malis platanum, cerasis ulmum dicat. nec quicquam amplius excogitari potest; nullum certe pomum novum diu iam invenitur. — (Pline, Naturalis Historia, 15)
      Cette partie de la vie est depuis longtemps arrivée au plus haut point; les hommes ont tout essayé : Virgile a parlé de la greffe du noyer sur l'arbousier, du pommier sur le platane, et du cerisier sur l'ormeau. On ne peut rien imaginer de plus. Depuis longtemps on ne trouve plus aucun fruit nouveau.
    • Si in præceptis meis ambulaveritis, et mandata mea custodieritis, et feceritis ea, dabo vobis pluvias temporibus suis, et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur. — (Leviticus, 26, 4)
      Si vous marchez dans mes statuts, et si vous gardez mes commandements et les pratiquez, je vous donnerai vos pluies en leur temps, et la terre donnera son rapport, et les arbres donneront leurs fruits.
  2. (Botanique) Arbre fruitier.

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Dérivés dans d’autres langues

modifier

Références

modifier

Sources

modifier
  1. « pomum », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage

Bibliographie

modifier